Sur – Tango
Music: Aníbal Troilo
Lyric: Homero Manzi
San Juan y Boedo antigua, y todo el cielo,
Pompeya y más allá la inundación.
Tu melena de novia en el recuerdo
y tu nombre florando en el adiós.
La esquina del herrero, barro y pampa,
tu casa, tu vereda y el zanjón,
y un perfume de yuyos y de alfalfa
que me llena de nuevo el corazón.
Sur,
paredón y después…
Sur,
una luz de almacén…
Ya nunca me verás como me vieras,
recostado en la vidriera
y esperándote.
Ya nunca alumbraré con las estrellas
nuestra marcha sin querellas
por las noches de Pompeya…
Las calles y las lunas suburbanas,
y mi amor y tu ventana
todo ha muerto, ya lo sé…
San Juan y Boedo antiguo, cielo perdido,
Pompeya y al llegar al terraplén,
tus veinte años temblando de cariño
bajo el beso que entonces te robé.
Nostalgias de las cosas que han pasado,
arena que la vida se llevó
pesadumbre de barrios que han cambiado
y amargura del sueño que murió.
|
Sur – South
english translation Alberto Paz
Ancient San Juan and Boedo streetcorner,
the whole sky
Pompeya and farther down, the floods
Your loose hair of a bride in my memory
and your name floating in the farewell
The blacksmith’s corner, mud and pampa,
our house, your sidewalk, and the ditch
and a scent of weeds and alfalfa
that fills the heart all over again.
South, a large wall and then…
South, a light from a general store…
You’ll never see me again, like you saw me,
reclined on the glass window
and waiting for you.
I’ll never illuminate with the stars
our walk without quarrels
on the evenings of Pompeya…
The streets and the suburban moons,
and my love on your window,
all is dead, I know it…
Ancient San Juan and Boedo, lost sky,
Pompeya and reaching the embankment,
your twenties trembling with affection
with a kiss I then stole from you.
Nostalgias of things that have past,
sand that life swept away,
sorrow for the barrio that have changed,
and bitterness for a dream that died.
SOUTH:
A melancholic evocation dedicated
to the most popular Buenos Aires
neighborhoods in the southern
part of the city. With few words,
the author remembers situations,
describes landscapes, strokes
which every inhabitant in Buenos
Aires recognizes at once.
These memories and these
descriptions are a farewell, the
author bitterly complains about
dead hopes, the neighborhoods
and people that have changed
so much and are now unrecognizable.
|
Południe
tłumaczenie dla alTango – Liliana Chwistek
Święty Jan i stara Boedo* , i całe niebo
Pompeja* i tam hen dalej powódź
twoje włosy, narzeczonej, we wspomnieniu
i twoje imię kwitnące w pożegnaniu
róg ulicy kowala, błoto i pampa
twój dom, twoje podwórko i wąwóz
i zapach zielska i lucerny
które znów wypełniają mi serce
Sur,
południe
ściana śmierci i potem
południe
światło ze sklepu
już nigdy nie zobaczysz mnie takim, jakim mnie widziałaś
rozłożony na wystawie sklepowej
czekając na ciebie
już nigdy nie oświetlę gwiazdami
naszego marszu bez kłótni
nocą w Pompeji
ulice i ksieżyce podmiejskie
i moja miłość i twoje okno
wszystko już umarło, wiem
Święty Jan i stara Boedo, zgubione niebo
Pompeje i dochodząc do nasypu
twoje 20 lat drżące z uczucia
pod pocałunkiem, który ci wtedy skradłem
tęsknoty za tym co odeszło
piasek który życie zabrało
żal dzielnic które się zmieniły
i gorycz marzenia które umarło
*dzielnica
|
